Niezwykle często zdarza się, iż osoby uprawnione do alimentów lub zobowiązane do ich płacenia zbierają paragony z codziennych zakupów, które w ich założeniu dowodzić mają kosztów utrzymania i decydować o kwocie alimentów.

Nie jest to jednak konieczne, a wręcz zbędne z punktu widzenia ustalania wysokości alimentów.  Dlaczego?

Po pierwsze dlatego, że paragony nie są dokumentem imiennym, a przez to nie pozwalają na ustalenie, iż wydatki ujawnione na paragonach faktycznie zostały poniesione przez uprawnionego lub zobowiązanego do alimentów. Po drugie dlatego, że zakupy potwierdzone paragonem często robione są dla całej rodziny i nie sposób wydzielić części związanej z osobą, która próbuje udowodnić swoje koszty utrzymania.

Poza powyższym paragony są zbędne, gdyż z reguły dokumentują zakupy podstawowe, a ich koszt zasadniczo nie wymaga dowodzenia, jako że zgodnie z art. 228 Kodeksu postępowania cywilnego „fakty powszechnie znane nie wymagają dowodu”. Oczywistym jest, że Sąd zna ceny produktów spożywczych, orientuje się w kosztach ubioru i częstotliwości ich wymiany.

Co więcej, w orzecznictwie Sądów znaleźć można pogląd, zgodnie z którym „osoba uprawniona do żądania imieniem małoletnich należnych na ich rzecz alimentów, nie jest zobligowana wskazaną w pozwie czy też piśmie procesowym ich wysokością. Z reguły dokładna możliwość określenia ich wysokości powstaje dopiero po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, na etapie wyrokowania. Sąd w powyższej materii nie jest związany żądaniem i spoczywa na nim z urzędu obowiązek ustalenia potrzeb małoletnich oraz możliwości majątkowych zobowiązanego, a w konsekwencji wysokość należnych alimentów.” (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 17 grudnia 2015 r., I ACa 671/15)

Jeżeli natomiast po stronie uprawnionego do alimentów lub zobowiązanego do ich płacenia występują wydatki nietypowe czy szczególnie wysokie (przykładowo: zakup leków, produktów spożywczych niezbędnych w zalecanej diecie, koszty remontu, koszty przedszkola, korepetycji) to wówczas zalecane jest dokumentowanie tych wydatków imiennymi fakturami czy potwierdzeniami wpłat.